ondertitel

Mijn blogtitel is er 1 zonder veel poespas en met een alleszeggende ondertitel.
adriën, een naam waar ik trots op ben, naam van mijn meter, mijn 'peteke', mijn bomma, een bijzondere vrouw met een bijzonder leven.
Pelgrim voor het leven, zo voel ik me. Zoals in het lied 'Onderweg' van Willem Vermandere. (zie tekst elders)
... en met een mening. Hier wil ik wat kwijt, wat me bezig houdt, wat me treft. Gewoon zonder pretentie, ik duim voor heel wat inspiratie.
Eerdere blogs (zie lijst elders) brachten iets of iemand in de picture en maakten essentieel deel uit van mijn pelgrimservaring. Deze keer niks van dat alles.
De acties 'Compostela For Kenia', 'Kom op tegen kanker', 'Broederlijk delen', 'Ziekenzorg', het was het allemaal meer dan waard. Ik lees ze graag terug al zou ik niet alles nog hetzelfde schrijven.
Buen Camino!

... tot slot

... tot slot
Deze Caminho Português da Costa was een voltreffer. Méér, ik wil hem bij leven en welzijn eens overdoen en herbeleven.
Vandaag is het nog een relatief weinig gekende tocht. Daar zal zeker verandering in komen volgende jaren, samen met pijlen en albergue's. De kust lijn is schitterend en een foutloze gps.
Heb genoten van de zuivere oceaanlucht, de bergen rechts, de golven links.
Portugezen zijn een bijzonder aimabel, vriendelijk volk. Een jonge spotter aan de luchthaven die ons 'Bon Caminho' zwaait, de juffrouw van de receptie in Vila Praia de Ancora die zich uitvoerig excuseert dat ze de kamer echt niet lager kan verkopen aan pelgrims, de meid van de pastoor in Viana do Castelo die zich de benen onder haar lijf loopt voor de sleutel van het kastje waar de stempels liggen, de jonge kelner in Vila Nova de Cerveira die ons met veel verhaal bedankt met een stevige handdruk, de boer in Esposende die me uitlegt waarvoor het zeewier moet dienen. Enkele lieve mensen die door mijn hoofd flitsen.
Miste toch wel de sfeer die verbonden is aan Camino. Medepelgrims zijn toch echt welgekomen. TE druk is niet goed, TE kalm evenmin. Maar ja, dat is eigen aan het leven zeker.

... veel dank, muchas gratias, muito obrigado
op de eerste plaats aan lezers van deze blog. Hopelijk gaf het weer wat deze tocht voor mij betekende. Dank aan mijn stapmaatje Paul, voor de vele ogenblikken samen aan tafel, in de albergue, onderweg, voor het derde jaar op rij. "We hebben nog steeds geen ruzie gemaakt." grapt hij tegen collega's.
... en 'last but not least' het thuisfront, mijn schatje voor wie ik het best kado ben. Wederzijdse kado's.

van harte,

zaterdag 6 september 2014

Vila Praia de Ancora - Caminha
Het regent dat het giet, gelukkig liggen we nog in bed en regen voor 8 uren  blijft niet duren. Het weer is wat veranderd. De mensen hier zullen het niet erg vinden. Zelfde scenario als gisteren, de binnenstad het marktplein met kerk, de steegjes, de mensen. Ontbijten en vertrekken voor een korte etappe. Het is niet altijd gemakkelijk om de gele pijlen te volgen of te vinden. Vandaag is dat helemaal niet erg want het is miezerig en weinig verkeer. De albergue van het genootschap is ondergebracht bij een kleuterschool. Het is vakantie tijd. We worden verwelkomd door Selina die klaar staat om te vertrekken. Zij neemt de boot niet en wij gaan het morgen ook niet doen. We zullen een ommetje van 30 km maken want we zitten voor op schema.
's Avonds hebben we afgesproken om samen te eten en het ook klaar te maken met 2 Duitsers Rolf en Isabel, vader en dochter. Later komen er nog 2 bij die in Lissabon gestart zijn. Intussen is de zon weer van de partij. Dan nog vlug enkele wasjes.
Dankjewel Rolf en Isabel. Zij waren de keukenpieten van dienst.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten