A Guarda - Oia
Mistig deze morgen tot bij aankomst. Spijtig want dit moet één van de mooiste stukjes zijn. Links de oceaan, rechts de bergen. Bovendien word je slechts een enkele keer op de autoweg geleid. De ruisende golven altijd op de achtergrond. We zijn weer alleen in de albergue. Voor wie niet van drukte houdt, een aanrader deze Camino. Denk soms aan Lucie die nu de Camino Françes stapt. Haar wedervaren lees ik op een blog die Caroline bijhoud. De 2 vriendinnen van 2008 weten perfect de sfeer te scheppen en weer te geven. Op die drukke Camino heb je een heel andere beleving. Nu ja, beide hebben hun eigen charme.
http://schoonzussen-onderweg.blogspot.be/
ondertitel
Mijn blogtitel is er 1 zonder veel poespas en met een alleszeggende ondertitel.
adriën, een naam waar ik trots op ben, naam van mijn meter, mijn 'peteke', mijn bomma, een bijzondere vrouw met een bijzonder leven.
Pelgrim voor het leven, zo voel ik me. Zoals in het lied 'Onderweg' van Willem Vermandere. (zie tekst elders)
... en met een mening. Hier wil ik wat kwijt, wat me bezig houdt, wat me treft. Gewoon zonder pretentie, ik duim voor heel wat inspiratie.
Eerdere blogs (zie lijst elders) brachten iets of iemand in de picture en maakten essentieel deel uit van mijn pelgrimservaring. Deze keer niks van dat alles.
De acties 'Compostela For Kenia', 'Kom op tegen kanker', 'Broederlijk delen', 'Ziekenzorg', het was het allemaal meer dan waard. Ik lees ze graag terug al zou ik niet alles nog hetzelfde schrijven.
De acties 'Compostela For Kenia', 'Kom op tegen kanker', 'Broederlijk delen', 'Ziekenzorg', het was het allemaal meer dan waard. Ik lees ze graag terug al zou ik niet alles nog hetzelfde schrijven.
Buen Camino!
... tot slot
... tot slot
Deze Caminho Português da Costa was een voltreffer. Méér, ik wil hem bij leven en welzijn eens overdoen en herbeleven.
Vandaag is het nog een relatief weinig gekende tocht. Daar zal zeker verandering in komen volgende jaren, samen met pijlen en albergue's. De kust lijn is schitterend en een foutloze gps.
Heb genoten van de zuivere oceaanlucht, de bergen rechts, de golven links.
Portugezen zijn een bijzonder aimabel, vriendelijk volk. Een jonge spotter aan de luchthaven die ons 'Bon Caminho' zwaait, de juffrouw van de receptie in Vila Praia de Ancora die zich uitvoerig excuseert dat ze de kamer echt niet lager kan verkopen aan pelgrims, de meid van de pastoor in Viana do Castelo die zich de benen onder haar lijf loopt voor de sleutel van het kastje waar de stempels liggen, de jonge kelner in Vila Nova de Cerveira die ons met veel verhaal bedankt met een stevige handdruk, de boer in Esposende die me uitlegt waarvoor het zeewier moet dienen. Enkele lieve mensen die door mijn hoofd flitsen.
Miste toch wel de sfeer die verbonden is aan Camino. Medepelgrims zijn toch echt welgekomen. TE druk is niet goed, TE kalm evenmin. Maar ja, dat is eigen aan het leven zeker.
... veel dank, muchas gratias, muito obrigado
op de eerste plaats aan lezers van deze blog. Hopelijk gaf het weer wat deze tocht voor mij betekende. Dank aan mijn stapmaatje Paul, voor de vele ogenblikken samen aan tafel, in de albergue, onderweg, voor het derde jaar op rij. "We hebben nog steeds geen ruzie gemaakt." grapt hij tegen collega's.
... en 'last but not least' het thuisfront, mijn schatje voor wie ik het best kado ben. Wederzijdse kado's.
van harte,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten